just another PO – blog !
Met mijn derdejaars experimenteerde ik rond zelfportret. Als voorbereiding maakten we blindschetsen en monoprints met ecoline. De hoofdopdracht was een portret naar voorbeeld van Sam Dillemans: met veel verf, met licht en donker, met kleurmenging op papier zelf. Er mochten geen details weergegeven worden, enkel een grove weergave van licht en donker met beperkte kleuren.
Een opdracht met de derdejaars: een emoticon bewerken en in een dromerige/ fantasie achtergrond plaatsen naar het idee van Jeff Soto.
Ik kwam toevallig het fantastische werk van Ed Fairburn tegen, een jonge kunstenaar uit Londen. Hij maakt “kaartportretten” met pen en inkt, hele minuscule portretten in stratenplannen. Dit leek me ongelooflijk leuk om ook met de leerlingen te doen, en de resultaten zijn best geslaagd!
Elke leerling nam zijn/haar zelfportret (foto) over op kalkpapier. Daarna zochten ze in een gekopieerde landkaart een aansluitingslijn (rivier of weg). Die lijn vormde de aanzet voor het zelfportret. Het portret werd overgezet op de kaart en uitgewerkt met Bic art.We werkten met arceringen in kleine vlakjes en laagjes over elkaar. De velden, landschappen en vlakjes in de kaart mochten daarin meespelen. In de achtergrond werd ook een stuk geschilderd in schakeringen van een of meerdere kleur.
Het werk van Maen Florin vormde de inspiratie voor deze opdracht. De bizarre maar tegelijk bijzondere beelden die ze maakt hebben iets surreëel. Vermits we nog steeds rond dit thema werken, was het een leuke uitdaging voor de derdejaars om hiermee iets te proberen. De leerlingen verzamelden oud speelgoed en materialen als stof, wol, touw, ijzerdraad, karton enz.. Per 2 bedachten zij een concept voor een beeldje dat moest bestaan uit onderdelen van verschillende bestaande elementen (hoofd pop, lijf beer,…). Ze moesten er zelf ook dingen aan toevoegen: grote neus uit papier maché, lange oren uit karton,… . Alle onderdelen moesten aan elkaar gemonteerd worden en omwikkeld met touw, ijzerdraad, folie,… Op die manier ontstonden leuke assemblages. De beeldjes werden ook beschilderd met een accentkleur.
Met de derdejaars probeerde ik een heel leuk idee uit, en met verrassend goede resultaten. Het jaarthema Surrealisme is niet altijd makkelijk om gevarieerd in te vullen. Tijdens het zoeken naar ideetjes vond ik werk van Melinda Gibson, een jongen Britse fotografe die op een unieke manier fotografie maakt. Ze speelt met werkelijkheid en illusie en laat de kijker nadenken over beelden en wat we verwachten te zien. We vonden hierin ook een link met werk van Magritte, die silhouetten van ene vogel schilderde en opvulde met een wolkenpatroon. Wat Gibson doet ligt in de lijn van Magritte, 100 jaar later en met modernere technieken. De link was dus gauw gelegd.
De leerlingen moesten naar het voorbeeld van M.G. 2 eigen foto’s maken: een portret van zichzelf en een foto met meerdere mensen in een boeiende omgeving. Deze foto’s moesten ze uitprinten in zwart-wit en bewerken: er moesten minstens 2 dingen weggesneden worden (gezicht, haar, kledij, silhouet, boom, ..). De weggesneden delen moesten worden vervangen door een andere (kleurige) papiersoort: atlaskaart, behang, tijdschriftpapier, tekst uit boek,… Op die manier krijgen we een montage met een bevreemdend effect.
Tijdens het surfen kwam ik terecht bij het werk van Alexis Diaz.
Deze hedendaagse kunstenaar uit Puerto Rico maakt muurschilderingen, heel gedetailleerd en met precieze lijn. Zijn werk is een mix van graffiti en street-art. Zijn kunstwerken zijn zogenaamde “phantasmagorical animals”, samengestelde dieren die een fantastisch- magisch effect krijgen. Voor de samenstelling van zijn dieren werkt hij met de techniek van het cadavre exquis.
Met de derdejaars probeerden we dit ook. We stelden een dier samen met verschillende fotofragmenten. Dit dier werd uitgetekend en de texturen werden met een fineliner heel precies en gedetailleerd weergegeven. Nadien werd het dier uitgeknipt en op een gekleurde achtergrond gepresenteerd.
Een eerste opdracht in 3 ASO: maak een driehoekscompositie met de letters van je naam. Een uitdaging om een leuk lettertype te vinden, nog meer uitdaging om een goede schikking te krijgen. Het geheel moest gespiegeld worden om het effect van een kaleidoscoop te krijgen. De compositie moest nadien niet meer gezien worden als letters maar als vlakken die ingekleurd moesten worden. Hiervoor mochten koude of warme kleuren gebruikt worden.
